Sekizinci Fıkra'nın Son Nüshâsı
Telâffuzum kavi ve şediddir, bu kez seni benden dinle.
Sen bu dünyada bir tohumdan ziyâdesin,
Bir şiir, bir mısra, bir romansın,
Yazılması en müşkil, tasvir edilmesi en çetin çiçeksin.
Ben bir müellifim,
Ben senin sûretini en iyi yazacak müellifim,
Omuzlarından öpebilecek, gözlerini okşayacak zâtım,
Senin seni en iyi işiteceğin kişiyim.
Bugün meyûsum, yarın muammâ,
Dün elem verici bir hâtıram, istikbâlde bir intihâr.
Kalbim sana kapısı olmayan bir duvardır,
Sekiz kere yazdım, işte burası âhir satırlar.
Gözlerin Ahmet Hamdi Tanpınar,
Ellerin Cemal Süreyyâ,
Kaşların Edip Cansever,
Sekizinci fıkra'nın son nüshâsı kadar mekr ile doludur sualler.
Efe Arda Erdağ (Kalbimin Ezgisi) Kitabından alınmıştır.
Yorumlar