20 Ağustos 2025
Ziyan
1
4
0
Herkesin bir penceresi vardır bu hayatta.
Yine de herkes, yalnızca kendi penceresinden gördüğü doğrularla yaşar.
Ama bir de vardır azınlık; her pencereden bakmaya çalışanlar… Biziz onlar.
Gözlerimizden tanınırız. Gizli bir tarikatın üyeleri gibi ürkektirler.
Gördüklerimiz, bu hayat için fazlasıyla zamansızdır.
Doğrular kandırır bizi; istemediğimiz hislere gerçeklik kisvesi veririz.
Herkesin zorla kendi penceresinden baktırma çabası…
Ah insanoğlu, bencilliğine ne güzel süslü aforizmalar buluyor!
Bizim de bir penceremiz olduğunu nasıl da umursamaz.
Hüzün kuşları, solmuş papatyalar, şehrin kirlenmiş hayatları ve uykusuzluktan acıyan gözlerimizle bakıyoruz dünyaya.
Başkalarının acısız yaşanmışlıklarını görüp kendi halimize acıyoruz.
Bir baraj gibi direniyoruz, bazen de su gibi isyan ediyoruz.
Sonuç, rakının ikinci dublesinden göğsün ortasına saplanan o bıçak ağrısı.
Karanlıkta, kuytu köşelere sığınıp heybemizdeki düş kırıklıklarını sayıyoruz.
Kaybedenleriz.
Ve eninde sonunda bitecek bir hikâyenin alacaklılarıyız.
Hepimiz öleceğimizi biliyoruz; ama hiç kimse öleceğine inanmıyor.
Görmezden geldiğimiz anların birikintisi, devasa bir çöp yığınına dönüşüyor.
Sonra ömrümüzün geri kalanı, insanların sebep olduğu o kirliliği temizlemekle geçiyor.
Anlayacağınız, yine ziyan oluyoruz.
Önce dualara inancım bitti.
Sonra Tanrı’ya.
Şimdi ise insanların söylediklerine…
İnançsızlık, perdemi çarpıyor.
Aslında tek cümlelik bir özeti var bu durumun:
“Orhan Veli ceketsiz öldü.”
2
Takipçi
9
Gönderi
5
Beğeni
Son Duyurular
Henüz duyuru bulunmuyor.
Yorumlar