elimden kayıp gidenler
gönlümden düşebilir mi?
hayallerimde asılı kalanları
hiçe saymadıkça
umutlarım kapının eşiğine dizilir mi?
bugün dünden bir adım önde,
yarınlarım hepsinden.
bir yokuşun içindeyim,
çıkmaya güç bulmak imkânsız.
gözümde gittikçe büyüyen bir bitiş,
ellerim çöllerden bir alıntı.
kaderim, annemin ta kendisi.
iki kelimeyi yan yana getiremezken
içimdeki haykırışları susturamaz oldum.
karşıma dizildi tüm yaşam
en üstte, en unuttuklarım.
bana yakın olanlar,
şimdilerin en uzağı.
kapı kapanınca geride kalır sanmıştım,
aralanmış pencereleri hiçe saymışım.
gönül neyi isterse,
asıl gönülsüzlük onda mıdır?
Yorumlar