Bugün kendime şunu sordum:
"Gerçekten ne istiyorum?"
Bu soruyu sorarken bile cevabı bildiğimi hissediyorum. Ama ne zaman kafamı biraz kurcalasam, her şey bir anda tuzla buz oluyor.
Sanki zihnimin içine yüzlerce teori hücum ediyor:“Bu olursa şunu nasıl yaparım?” “Şu gerçekleşirse bu ne olur?”her şey bir anda kördüğüm.
Bazen o düğümün ucunu bulduğumu sanıyorum. Ama sonra fark ediyorum ki, sadece uca odaklanmışım — oysa esas mesele, o kördüğümü tane tane çözerek uca varmaktı.
Net, hazırlıklı, bilinçli.
Tabii bunları yazmak kolay.
İcraata geçirmek... İşte o başka bir hikâye.
En ironik tarafı da bu ya: Gelip burada saatlerce anlat, düşün, çözüm kur. Ama sonra hiçbirini uygulama.
Ne garip değil mi?
Anlatan ben, dinleyen ben. Ama harekete geçen? O hâlâ ortalarda yok.
Yorumlar