Belki birgün Yıldız Kenter okurdu bu şiiri,
Nokta diye
Gözyaşı koyardı dizelerin sonuna.
Sen sana yazıldığını bilmeden,
İçlenerek dinlerdin.
Belki sonbaharda bir yaprak dalından düştü diye
Yazardım bu şiiri.
Sen kışın geleceğini bilmeden,
Umursamazdın düşüşünü yaprağın
Yürür geçerdin belki.
Belki ben bu şiire,
Bir anne duasıyla devam ederdim.
Tüm işlerin rast gitsin,
Ayağına taş değmesin.
Sen duymazdın bu dilekleri,
Tüm sıkıntıların geçeceğini bilmeden
Her derdinde söverdin bu düzene belki.
Bülbülün güle olan aşkı için yazardım son olarak.
Bülbül aşkından divane,
Gül kendi halinde.
Bir orman yangınında yanacağını bilmeden,
Bülbülün aşkını görmeden,
Öylesine
Yaşayıp giderdi belki.
Bülbül beri gel,dinle.
Sahi,
Seni güle bağlayan ne?
Uç uzak diyarlara bülbül,
Gülün olmadığı bahçeleri dolaş diyar diyar.
Ne gülde senin nazın,
Ne sende gülün niyazı olmasın.
Bitsin bu gül masalı, amansız yaraların kapansın.
Ah bülbül...
Uç diyorum sana,git işine...
Yorumlar
❤️