KAYIP SOKAK
Yalınayak karşıladım sabahı,
Hırkamın cebinde bir sokak lambası,
Dilimde histerik bir şarkı
ve tek olmanın karanlığı.
Nemli bir duvara yaslanmışım,
Çıkmaz hem, hem de silik tabelası.
Adı ‘yalnızlık’ gibi okunuyordu uzaktan
Belki de "yalan"dı.
Bir kadın geçiyor önümden,
Benim yüzümle bakıyor yere.
Bir çocuk fısıldıyor,
Dilinde dolanan bir tekerleme
Bir annesine düşkün mutlak,
Bir de cebindeki bilyelere.
Şarapçı dayılar hâlâ uykuda.
Kirli battaniye değil, atlaslar örtülü dersin,
Sakalları örtmüş ıslak burnunu köpeğinin.
Fırından kalkmış sıcak ekmek kokusu,
Kaldırıma çöküp oturmuş çoktan.
Nimettir diye öpüp başıma koysam,
Hoş eder mi annemin yüreğini?
Sokak uyanıyor, ben hâlâ uykuluyum.
Sokağa asılmış afişler gibi,
Soluk cümlelerle doluyum.
Numaram yok benim, bu sokağın evleri gibi;
Arasan da çıkmam rehberde.
İlticai rüyaların olursa hani,
Onlardan birinde
İçine yerleşmiş olurum.
Yorumlar