28 Haziran 2025

Olmak İhtimali

özgenn

favorite 2 visibility 8 bookmark 0

Kısa Hikaye Psikoloji Felsefe Deneme

İnsan, çoğu zaman olduğu kişiden çok, olabileceği hâlin ağırlığını taşır.
Henüz yaşanmamış bir hayata ait hayaller, yaşanmışlığın yanına kıvrılır.

Bir sabah uyanılır. Her şey yerli yerindedir.
Saçlar aynı yöne yatmıştır, mutfaktaki sandalye hâlâ gıcırdar, su kaynarken eski bir şarkının yankısı gelir akla.

Ama o anda, gözle görülmeyen bir ihtimal belirir:
Bugün başka biri olabilirim.

Ne gariptir, değişme arzusu çoğu zaman hareketsizliğin içinde büyür.
Kıpırdamayan bir bedende, fırtına koparan sessiz fikirler gibi.

Kişi yerinden kalkmadan dünyayı dolaşır hayalinde; yeni alışkanlıklar edinir, kelimelerini değiştirir, mimiklerini bile.
Bir sabah, alışılmışın dışına çıkar; daha fazla yumurta yer, sadece farklı hissetmek için.

Bir gazetenin kenarındaki iyi habere tutunur; çünkü bazen değişim, sadece başka bir habere inanmakla başlar.

Ama asıl soru şudur:
İnsan başka biri olabilir mi gerçekten, yoksa sadece başka bir benzetmeye mi dönüşür?

Zamanla şunu öğreniyor insan:
Değişim, büyük kararlarla değil, küçük vazgeçişlerle gelir.

Sırtını dönüp gitmek değil mesele; bir sandalyeyi eskisi gibi çekmemek bile bir işarettir.

Aynı şeyleri yaparken farklı düşünmeye başladığında, zaten başka birisin artık.

Yine de kolay değildir bu.
Çünkü insan, kendi suretine alışır.
Kendisini tanımaktan çok, tanımlamaya yönelir.

Ve tanımlar ağırdır.
“Ben böyleyim” dediğin an, olmakta olduğun ihtimali sessizce boğarsın.

Değişmek isterken bile, değişmekten korkarsın.
Yine de değişme fikri bırakmaz peşini.

Çünkü insan, kendine rağmen dönüşmeye yazgılıdır.

Hayat bunu hep hatırlatır:
Bir bakış, bir ses, bir küçük başarısızlık bile yeni bir benliğin kapısını aralayabilir.

Her gün, yeniden seçilmiş gibi başlar aslında.
Ve her seçim, başka bir yola çıkar.

Şaşırtıcı olan, bunca zaman sonra bile hâlâ inanıyor olmaktır buna.
Yani hâlâ, bir sabah başka biri olarak uyanabileceğine…
Ya da daha doğrusu, her sabah bu ihtimali yeniden kurabileceğine.

İnsan tam olarak değişmez belki.
Ama ihtimalini kaybettiği an,
gerçekten sonsuza dek olduğu kişi olur.

Oysa umut, en büyük direniştir insanda;
her sabah yeniden doğan ihtimal,
kendi zincirlerini kırmanın başlangıcıdır.

Ve böylece,
olduğu kişi olmaya mahkûm değildir insan.