İçerik Resmi

ŞEMSİYE


favorite 6 visibility 34 bookmark 0


    Başımı alıp gidesim vardı ya hani bir aralar; artık başımı bile almak istemiyorum yanıma. Etrafımı saran bütün silüetler, sesler; hepsi yok oluyor sanki uğruma. Ve yine sadece ben kalıyorum:
    Niye sadece ben kalıyorum?
    Heves mi etmişim bunca vakit peşinden deli gibi koşturduğum onca şey için? Gerçek bir istek, hakiki bir ihtiyaç değil miydi onların hiçbiri? Şimdi, şu an bile bu yaptıklarımın hepsi birer zorlama, biliyorum. Kendimi yine nerede unuttum, benliğimi yine kimde bıraktım? Nasıl böyle yalnızlaşabildim aniden, ne ara bu kadar kalabalıklaştı cümle âlem...
    Ne kalemde mürekkebim şimdi ne de gökyüzünde bir perde. O koca okyanusun ta kendisiyim ama bilmiyorum kara nerede. Ne vakit yağmur aksa gözlerimden, gördüm herkes şemsiye açmıştı gözyaşıma. Bu kadar zor olmamalıydı gök; bulutlardan bile yüksek bir tepeye çıkıp hayretle gün batımını seyretsek. Bu kadar zor olmamalıydın sen; yağmur kokulu toprağın koynuna beraber uzansak da yıldızları hissetsek...


-30325,

Önerilen Yazılar

Article Image

Olmalı Böyle Günler
bookmark


favorite 2 visibility 14
Article Image

Hiç Hikayene Baktın Mı?
bookmark


favorite 3 visibility 6
Article Image

SANSÜR
bookmark


favorite 3 visibility 29
Article Image

İnsan Olmak
bookmark


favorite 2 visibility 2

Yorumlar

Rima 2025-04-05 10:41

Harika yazmışsınız🤩