5 Nisan 2025

Beni Bana Bırakıp Git

atumai

favorite 2 visibility 7 bookmark 0

kısa hikaye

Gidişin zamanımı durdurdu. Kapıdan çıkarken son kez baktın bana. Gitme, diyemedim. Gurur diye bir duygunun prangalarına takıldı kelimelerim. Kapıyı hiç bu kadar sessiz kapatmamıştın, bıraktığın sessizliğin içinde kayboldum. Geride kokunu bile bırakmadın, kalbim kokun olmadan nasıl attığını hatırlayamadı. Yerinden çıkabilse kalkıp peşinden gelecekti, gurur denen o duvara rastladı ve kalakaldı. Sensizliği idrak ederek baktım eve yoktun, hava kararmıştı ve sen yoktun. Sana ait olan hiçbir şey yoktu, dinledim ama sesini duyamadım. Senin olan her şeyi alıp gittiysen ben neden buradayım? Zaman diyecekler şimdi bana zaman ilaçtır, zamanla unutursun. Oysaki zaman zehirlidir. İnsanı bir tefeciye bulaşmış gibi hissettirir. Acını veririsin ona alsın senden uzaklara götürsün diye. Sonra olmayacak zamanlarda borcunu hatırlatır, acıyı alıp kucağına bırakır. Hüzünlerimizi bize bırakmasın diye mutluluklarımızı haraç olarak bırakırız. Seni zamana emanet edemedim, ileride karşıma çıkmandan korktum. Seni kalbimin içinde saklamalı ve oraya gömmeliydim, yapamadım. Gitme diyemedim sana, aklımda bunu söyleyememenin pişmanlığı ile kaldım. Dersem ve sen yine de gidersen bıraktığın yerden nasıl kalkardım? Senden son bir ricam var, odalardan birinde beni unutmuş ol. Kendimi bulmak için seni aramaktan kurtar beni. Zamana bırakmak zorunda kalmayayım benliğimin acısını. Zamanın tatlı zehri ile ölmek istemiyorum. Gidişin ruhumda derin izler bıraktı. En azından giderken beni bana bırakıp da gitmiş ol.